Dit is de derde plaat van dit bijzondere gezelschap uit Marseille, waarin songschrijver, zanger en gitarist Mehdi Haddjeri de centrale rol vervult. De plaat had er al in de herfst van 2020 moeten zijn, maar U en ik weten wat er toen op de wereld af kwam: de Covidpandemie zette ook hier een stevige voet op de rem, in zoverre zelfs dat het tot begin dit jaar duurde, voor de plaat echt boven de doopvont gehouden kon worden. Vandaag krijgt ze, dankzij de mensen van Xango Music ook bij ons verdeling en daar mogen we blij om zijn, want het is een bijzondere schijf geworden.

Oude getrouwe bassist van het eerste uur, Jérôme Bernaudon is nog altijd van de partij en is haast even bepalend voor de klank van de band, als de stem en de zang van Haddjeri dat zijn. Dat blijkt al vanaf de eerste noten van “M’Cha o Jet”: die track maakt duidelijk waar Temenik Electric vandaag voor staat: ergens op de kruising van rock en elektro-pop, leveren de Arabische klanken en dito instrumenten een klank af, die gemaakt is voor live concerten en voor openluchtoptredens, waartoe de omgeving van Marseille zich uitstekend leent: heel dansbare muziek, niet wars van enige elektronische effecten en deels in het Frans, deels in het Arabisch gezongen, bij momenten erg bezwerende teksten, die maken dat je je, als toeschouwer, bijna willens nillens opgenomen voelt in de kring van muzikanten.

Haddjeri werd niet zo lang geleden “Chevalier de Arts et des Lettres”, net zoals onze Arno en dat is voor een muzikant uit de populaire sector een bijzondere eer, die, zeker voor iemand met zijn achtergrond een extra betekenis krijgt. Dat gebeuren vormt de basis voor de afsluitende track “Chevalier” Zoals hij het onlangs in een interview uitlegde: de geschiedenis van zijn nieuwe vaderland en die van zijn familie, die in de jaren ’50 naar Frankrijk verkaste, lopen al bijna zeventig jaar lang langs dezelfde lijnen, maar toch: je bent deel van een gemeenschap die een eigen leven leidt en toch deel uitmaakt van het grote nieuwe vaderland.

Daar ligt ook de oorsprong van de titel van de plaat: “Little Hammam” is geleend van de wijk “Little Italy” in New York en duidt, in dit geval, op een plaats waar je, in alle discretie en veiligheid, helemaal jezelf kunt zijn en de dingen en de woorden kwijt kunt, die je alleen met je echte lotgenoten wil delen. Met soms schurende tracks als “Tedoua Grib”,”Estena Fik””Erle Beli Erli Belek”, afgewisseld met iets zachter en melodieuzer werk als “Barkani”, krijg je hier een heel gevarieerde, intrigerende plaat die zowel helemaal Franse Rock is als Maghrebijnse poëzie. Ik las ergens dat de nochtans behoorlijk ruig ogende frontman een bijzondere relatie heeft met zijn moeder: zij is degene bij wie hij terecht komt, als het echt spannend of belangrijk wordt in zijn leven. Dàt zijn mannen naar mijn hart, zie! En al helemaal als ze muziek maken als deze Temenik Electric. Heel fijne plaat alweer !

(Dani Heyvaert)